Kinderdagverblijf Het Buitenhuis is in januari 2012 van start gegaan op de nieuwe lokatie in de weilanden en bossen van Schalkhaar. Het is wat ons betreft de gedroomde voortzetting van ons eerste project: Het Tuinhuis, dat we in 2007 zijn begonnen.
In het Buitenhuis hebben we alles kunnen verwezenlijken wat we wilden voor de kinderen: een mooi, sfeervol en modern kinderdagverblijf met ruimte er omheen om de natuur te ervaren en om te leren hoe fijn het is om buiten te zijn.
KDV: We willen kinderen een plek geven waar het rustig en overzichtelijk is, zodat ze zich veilig kunnen hechten. Hechting is een belangrijk ding. Het bepaalt met hoeveel vertrouwen en zelfvertrouwen kinderen aan het leven beginnen. Daarom willen we als eigenaren zelf op de groep staan. Het schept rust -twee vertrouwde gezichten- en zo weten de kinderen al snel waar ze aan toe zijn en hoe alles gaat.
Jonge kinderen kunnen veel aan, maar zijn ook kwetsbaar en goede zorg en begeleiding bieden is een kunst. Elk kind liefdevol tegemoet treden (ook als het soms moeilijk/vervelend doet) gaat niet altijd vanzelf. Goed overleggen met de ouders en contact houden is onmisbaar. Op een juiste manier begeleiden gaat veel beter als je af en toe hoort hoe ouders hun kind ervaren.
Omdat bij het werken met jonge kinderen, naast ervaring en kennis, veel intuïtie nodig is, leek het logisch daar iets over te leren. We hebben ons verdiept in het Focussen, een wetenschappelijk ontwikkelde vaardigheid om dat wat (nog) niet onder woorden gebracht kan worden (ze kunnen nog niet praten, of nog niet zo goed) te leren begrijpen.
Een ander uitgangspunt is het boek “Eigenaardig opvoeden” dat een licht werpt op hoe kinderen (en ook volwassenen) van elkaar verschillen, door 16 typen te beschrijven. Het gaat ons daarbij niet zozeer om het vinden van het juiste type, maar het helpt om kinderen te begrijpen, vooral wanneer ze anders zijn dan je zelf bent.
We doen dit werk met zoveel plezier dat we ons liever niet willen binden aan een filosofie of richting. Daarmee zouden we ons inzienskinderen tekort doen. Ze zijn toch altijd anders dan je verwacht en vooral eerlijk en zichzelf. Wel nemen we kennis van die verschillende richtingen en volgen we nu en dan cursussen. Zo blijven we leren, ook van de kinderen en hun ouders en leren zij weer van ons.
We hebben ons b.v. geschoold in wat het betekent om hoogbegaafd te zijn en wat hoogbegaafdheid precies is. Hierdoor kunnen we beter zien wanneer er sprake kan zijn bij jonge kinderen van een ontwikkelingsvoorsprong, of ook juist een achterstand en kunnen we kinderen in de Buitenklas vaak beter geven wat ze nodig hebben.
